Niedawno PWN wypuścił na rynek książki wznowione wydanie „Klasycznej jogi indyjskiej” Leona Cyborana z 1986 roku. Pozycja ta obejmuje nie tylko tłumaczenie Jogasutr i ich najstarszego komentarza Jogabhaszja, ale także publikacje własne autora przekładu.
Leon Cyboran był indologiem i książka ta powstała w oparciu o jego pracę doktorską „Purusza – byt podmiotowy w Jogasutrach” oraz fragmenty pracy habilitacyjnej. Dlatego też, jest to pozycja o dużej wartości naukowej.
Nowe wydanie zdaje się być bardziej przejrzyste dzięki innemu układowi tekstów, a sutry umieszczone w oryginale (których nie było w pierwszym wydaniu) nie tylko dopełniają to wydanie, jak również, obok śnieżno-białego i gładkiego papieru, stanowią istotny element estetyczny. Na pierwszą część książki składają się prace naukowe Cyborana. Obszerny materiał naukowy, który choć nie jest lekturą łatwą, przybliża czytelnika do rozumienia idei Jogasutr oraz pojęć powszechnie używanych w środowisku jogicznym. Autor dokonuje nowej interpretacji tego tekstu, która nie podąża za najstarszym komentarzem „Jogabhaszja”. Przedstawia nowe ujęcie niektórych zagadnień, ułatwiając odbiorcy zrozumienie głównego problemu.
Cyboran jako naukowiec był zainteresowany prawdą. Można powiedzieć, że przełożenie Jogasutr z oryginału, traktował jako swój obowiązek w dobie szybko rosnącego zainteresowania jogą. Jak pisze w części wprowadzającej: „Rozpowszechnienie jogi przybiera niejednokrotnie charakter komercyjny lub sekciarski, obcy duchowi oryginalnej jogi indyjskiej. Rozdaje się dyplomy joginów, prowadzi się przyspieszone kursy rzekomej jogi dla niecierpliwych ludzi Zachodu, co jest zaprzeczeniem samej jogi.” Jest to zaprzeczeniem jogi klasycznej. Natomiast „współczesna joga” przybrała właśnie taką formę i podejrzewam, że autor nie miałby nic przeciwko temu, gdyby nie częste powoływania się na Jogasutry Patandżalego, jako źródłowego i podstawowego traktatu jogi, osób zajmujących się „współczesną jogą” i nie posiadających właściwej znajomości traktatu.
„Historyka filozofii indyjskiej i badacza klasycznego systemu jogi wprawia nie raz w zdumienie i zadumę niezwykły tupet wielu autorów książek o jodze, powołujących się często na autorytet tekstów klasycznych, a zbyt jawnie wykazujących słabą i błędną ich znajomość.”
Niewątpliwie „Jogasutry Jogabhaszja. Klasyczna joga indyjska” to lektura obowiązkowa, dla wszystkich osób podchodzących do jogi poważnie i odwołujących się do Jogasutr jako podstawy jogi.
http://ksiegarnia.pwn.pl/produkt/216947/jogasutry-jogabhaszja-oprawa-miekka.html