Używanie tej samej nazwy na te dwie znacząco różne techniki może wywoływać pewne zamieszanie i nieporozumienia.
Uddiyana bandha w hatha jodze jest techniką „zassania” brzuch wykonywaną na bezdechu, stosowaną jako niezależna praktyka, bądź w połączeniu z innymi w mudrach. Natomiast w ashtanga vinyasa jodze to, co nazywa się uddiyana bandhą jest napięciem dolnego brzucha i stanowi nieodłączny element całej praktyki asan.
Uddijana bandha w hatha jodze
W Gherandasanhicie opisana jest jako wciągnięcie brzucha poniżej i powyżej pępka, aż do pleców. W Hatha Yoga Pradipice jako uniesienie/wciągnięcie brzucha po wydechu, kiedy to narządy znajdujące się w jamie brzusznej wciągane są do środka i do góry, tworząc naturalny przepływ energii w górę. Wykonywana na pusty żołądek i opróżnione jelita.
Uddijana bandha wykonywana jest na bezdechu po wydechu (można spotkać się z wykonaniem jej po krótkim wdechu, jednak większość zaleca wykonanie jej po wydechu) i utrzymywana jest tak długo, dopóki można pozostać na bezdechu. Stosowana jest jako niezależna praktyka, bądź w połączeniu z innymi w mudrach.
W taki sposób wykonana uddijana bandha może służyć oczyszczeniu organizmu, „masażowi” narządów w jamie brzusznej, usprawnieniu przemiany materii przez pobudzenie wewnętrznego ognia oraz wydłużeniu dolnej części kręgosłupa.
Główne funkcje przypisuje się jej na poziomie energetycznym. Ma służyć pobudzeniu manipura czakry oraz, co najważniejsze, pchnięciu energii życiowej w górę.
Wykonując uddijana bandhę uwagę kieruje się ku górze, bo tam też ma kierować się energia.
Uddijana bandha w ashtanga vinyasa jodze
W ashtanga vinyasa jodze jest ona napięciem mięśnia poprzecznego oraz dołu prostego brzucha (pod pępkiem) utrzymywanym w trakcie całej praktyki, zarówno na wdechu jak i wydechu. Ma raczej znaczenie i oddziaływanie na poziomie fizycznym, niż na poziomie energetycznym. Stabilizuje miednicę w trakcie wykonywania asan i szeroko rozumianej vinyasy, oraz ułatwia utrzymanie spokojnego i głębokiego oddechu podczas wysiłku.
Uddijana bandha nie jest stałym, niezmiennym napięciem dołu brzucha. Współgrając z oddechem i w zależności od wykonywanej pozycji, mięśnie mniej lub bardziej napinają się. W trakcie wydechu „pogłębia się”, brzuch robi się bardziej wklęsły, co min. ułatwia pogłębianie skłonów. W bardziej wysiłkowych asanach (np. utthita hastha padangushta, navasana, itd.) uddijana bandha wiąże się z większym napięciem. Wykonując uddijana bandhę można kierować uwagę w stronę kręgosłupa bądź w dół wspomagając w ten sposób ułożenie miednicy.
Jak widać uddijana bandha w ashtanga vinyasa jodze nie jest tym samym, co w hatha jodze. Różnice są w sposobie wykonania, jak i w spełnianej funkcji. Utrzymywanie takiej uddijana bandhy, jak w hatha jodze byłoby niemożliwe w trakcie całej praktyki ashtanga vinyasa jogi.